Raptem kilka dni temu obchodziliśmy aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Na mocy rozkazu Dowódcy Armii Krajowej generała Tadeusza Komorowskiego, zaczęła się 01.08.1944r. Przez kolejne 63 dni powstańcy staczali walkę, której to ideą była niezależna Polska, wolna od niemieckich działań wojennych oraz dominacji sowieckiej. Według ustaleń, ok. 16 tys. ludzi zostało zabitych w trakcie walki o stolicę, z kolei rannych było 25 tysięcy osób, w tym ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Dodatkowo, około 30 procent osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji dokonywanych przez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Zdecydowanie największe natężenie rzezi na ludziach nastąpiło podczas 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera dotyczący ludobójstwa w Warszawie.
Jednakże, pomimo wielkiego poświęcenia a także nieprzeciętnego bohaterstwa żołnierzy AK, oraz "zwykłych" niewojskowych - Powstanie nie powiodło się. Pomimo tego, z całą pewnością wskazane jest pielęgnować odwagę oraz pamięć osób zaangażowanych w walkach i po prostu oddać im szacunek, bo przecież toczyli bój w imię godności i wolności człowieka. Dlatego warto nie tylko w ten 1 dzień w roku, ale i raz na jakiś czas zatrzymać się na chwilę w tej codzienności i uświadomić sobie, ile poświęceń i wyrzeczeń musieli przyjmować ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Aktualnie nietrudno jest nieobiektywnie oceniać tych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zupełnie odmiennych realiach niż my. Warto jeszcze obeznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to aby poznać więcej informacji, które też są istotne i potrafią zmienić nasze postrzeganie w zasadzie diametralnie. Okażmy swoją empatię i respekt.